#ദിനസരികള്‍ 94

     

മാര്‍ക്സ് ജീവിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടത്തില്‍ സാമ്രാജ്യത്വം അതിന്റെ ഉച്ചകോടിയിലെത്തിയിരുന്നില്ല.വിപ്ലവം എന്നത് ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത അനിവാര്യതയാണെന്ന് തൊഴിലാളികള്‍ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ലെനിനാകട്ടെ സാമ്രാജ്യത്വകാലഘട്ടത്തിലും സമൂലമായ ഒരു പരിവര്‍ത്തനത്തിന് വേണ്ടി തൊഴിലാളികള്‍ സര്‍വാത്മനാ സജ്ജരാകുകയും 1917ലെ ഒക്ടോബര്‍ വിപ്ലവമുയര്‍ത്തിയ തൊഴിലാളിവര്‍ഗ്ഗ മുന്നേറ്റത്തിന്റെ ഘട്ടത്തിലുമാണ് പ്രവര്‍ത്തനം സംഘടിപ്പിച്ചത്. വിപ്ലവത്തിലേക്ക് കുതിക്കുകയും വിപ്ലവാനന്തര വെല്ലുവിളികളെ നേരിടുകയും ചെയ്ത ഒരു അനുഭവസമ്പത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം കൂടി  ലെനിനുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് ലെനിനിസം എന്നു പറയുന്നത് , തൊഴിലാളിവര്‍ഗ്ഗ വിപ്ലവത്തിന്റെ പൊതുവായ അടവും നയവുമാകുമ്പോള്‍ത്തന്നെ തൊഴിലാളി വര്‍ഗ്ഗ സര്‍വാധിപത്യത്തിന്റെ നടത്തിപ്പുരീതി കൂടിയാകുന്നത്. ( Leninism is the theory and tactics of the proletarian revolution in general, the theory and tactics of the dictatorship of the proletariat in particular )

            ഇതെല്ലാം മനസ്സില്‍ വെച്ചാവണം മാര്‍ക്സിസത്തിന്റെ പിന്നീടുള്ള വികാസമാണ് ലെനിനിസം എന്ന് സ്റ്റാലിന്‍ പറയുന്നത്. “പിന്നീട്” എന്ന പ്രയോഗത്തിന്  ഒരുപാട് അര്‍ത്ഥതലങ്ങളുണ്ടെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കണം.അത് ഒരു തൊഴിലാളിവര്‍ഗ്ഗ വിപ്ലവത്തിലൂടെ തൊഴിലാളിവര്‍ഗ്ഗ സര്‍വ്വാധിപത്യത്തിലേക്ക് വന്നുകയറുന്ന മാര്‍ക്സിയന്‍ സാമൂഹികമുന്നേറ്റങ്ങളെയാകമാനം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇക്കാലങ്ങളിലേയും സാമ്രാജ്യത്വഘട്ടങ്ങളിലേയും മാര്‍ക്സിസമാണ് ലെനിനിസം എന്ന് അസന്ദിഗ്ദമായി സ്റ്റാലിന്‍ പറയുന്നുണ്ട്. ലെനിനിസത്തിന്റെ സമരോത്സുകമായ വിപ്ലവാത്മകത്വം ഏറെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഒന്നാണ്.രണ്ടുകാരണങ്ങള്‍ ഈ സവിശേഷതക്ക് നിദാനമായി സ്റ്റാലിന്‍ പറയുന്നു ഒന്ന് , തൊഴിലാളി വിപ്ലവത്തില്‍ നിന്നും ഉരുവംകൊണ്ടുതുകൊണ്ട് അതിന്റേതായ പ്രത്യേകതകള്‍ സ്വഭാവികമായും ലെനിനിസത്തിലും കാണും എന്നുള്ളത് തീര്‍ച്ചയാണ്.രണ്ടാമത്തേത്  , രണ്ടാം ഇന്‍ര്‍നാഷണലിന്റെ അവസരവാദപരമായ സമീപനങ്ങളോടുള്ള പോരാട്ടമാണ്.മുതലാളിത്തത്തോടുള്ള സന്ധിയില്ലാത്ത സമരം എക്കാലത്തേയും അനിവാര്യതയാണ് എന്ന കാര്യത്തില്‍ ലെനിനിസത്തിന് സംശയമേതുമില്ല എന്നുമാത്രവുമല്ല , ആ പോരാട്ടമാണ് ലെനിനിസത്തെ ജീവിപ്പിച്ചു നിറുത്തുന്നത് എന്നു കൂടി പറയേണ്ടിരിക്കുന്നു.അതുകൊണ്ട് ലെനിനിസത്തില്‍ , നാം കണ്ടതുപോലെ സമരോത്സുകതയും വിപ്ലവാത്മകതയും മുന്നിട്ടു നില്ക്കുക എന്നത് സ്വാഭാവികമായ ഒരു പ്രക്രിയയാണെന്ന് വന്നുകൂടുന്നു. ഈ രണ്ടു ധാരകളേയും സമഞ്ജസമായി സമ്മേളിപ്പിച്ചുകൊണ്ടല്ലാതെ ഒരു കാലത്തും സാമ്രാജ്യത്വത്തിനെതിരെ ഇടതുപക്ഷത്തിന് സജീവമായ ഒരു മുന്നേറ്റം നടത്താന്‍ കഴിയില്ല.വിപ്ലവാത്മകതയിലോ സമരോത്സുകതയിലോ അയവുവരുത്തുന്ന പക്ഷം ഇടതുപക്ഷത്ത് കാലുകള്‍ വെക്കുകയും വലതുപക്ഷത്ത് ഇരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു അവസരവാദപ്രസ്ഥാനമായി നാം മാറും.അതുകൊണ്ട് അവസരവാദത്തോടുള്ള നിഷ്കരുണമായ നിലപാടുകളാണ് ലെനിനിസത്തിന്റെ അന്തസത്ത എന്ന കാര്യം നാം മറക്കാതിരിക്കുക.