#ദിനസരികള്‍ 1221 ബഹു. കോടതീ, ഭരണഘടനയെ ശിക്ഷിക്കരുത് !
കോടതിയലക്ഷ്യ
കേസില്‍ പ്രശാന്ത് ഭൂഷണെക്കൊണ്ട് മാപ്പു പറയിപ്പിക്കാമെന്നായിരുന്നു ജസ്റ്റീസ് അരുണ്‍ മിശ്ര മുഖ്യനായ ബെഞ്ച്
ചിന്തിച്ചത്. അതുകൊണ്ടാണ് നിരുപാധികം മാപ്പു പറയാനുള്ള ഒരു തീയതി അദ്ദേഹത്തിന്
അനുവദിച്ചത്. എന്നാല് ഇത് കേവലം ഒരു വ്യക്തിയും കോടതിയും തമ്മിലുള്ള തര്‍‌ക്കമല്ലെന്നും
ഭരണഘടനാ പരമായി ഒരു ജനാധിപത്യരാജ്യത്തിലെ പൌരന് അനുവദിക്കപ്പെട്ട അവകാശങ്ങള്‍ക്കുമുകളില്‍ കോടതി
കുതിരകയറുകയാണെന്നും അത് സമ്മതിച്ചുകൊടുത്താല്‍ ഈ രാജ്യത്തോടു ചെയ്യുന്ന വലിയ
നെറികേടാകുമെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞ പ്രശാന്ത് ഭൂഷണ് , താന്‍ പറഞ്ഞതില്‍ ഉറച്ചു
നിന്നുകൊണ്ട് മാപ്പു പറയാന്‍ തയ്യാറല്ല എന്ന നിലപാടു സ്വീകരിച്ചതോടെ തനിക്കെതിരെയുള്ള
കോടതിയലക്ഷ്യ കേസിന് ചരിത്രപരവും സങ്കീര്‍ണവുമായ മാനം നല്കി. അതോടെ പ്രശാന്ത് ഭൂഷണെക്കൊണ്ട്
മാപ്പു പറയിക്കാമെന്ന ലളിത ബുദ്ധിയി‍ല്‍ നടപടികള്‍ സ്വീകരിച്ച കോടതി വെട്ടിലായി
എന്നുതന്നെ പറയാം.
കോടതിയുടെ നടപടി ഭരണഘടനാ മൂല്യങ്ങള്‍ക്ക് നിരക്കാത്തതും
തിടുക്കപ്പെട്ടതും അസഹിഷ്ണുത നിറഞ്ഞതുമാണ് എന്ന് ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖരായ
ന്യായാധിപരും നിയമജ്ഞരും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.മാത്രവുമല്ല പ്രശാന്ത് ഭൂഷന്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ
കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങളായി നമ്മുടെ ന്യായാധിപര്‍ ജനതയുടെ മുന്നില്‍ കളങ്കിതരാണ്.
കോടതിയെക്കുറിച്ച് ഒരുതരം അവിശ്വാസം അവരില്‍ കൂടുതലായി വളര്‍ന്നിരിക്കുന്നുവെന്നത്
വസ്തുതയാണ്. അതു തിരിച്ചറിഞ്ഞ് നഷ്ടപ്പെട്ട അന്തസ്സും വിശ്വാസ്യതയും
വീണ്ടെടുക്കുവാന്‍ ആവശ്യമായ നടപടികള്‍ സ്വീകരിക്കുന്നതിന് പകരം കൂടുതല്‍
അപകടങ്ങള്‍ ക്ഷണിച്ചു വരുത്തുകയാണ് അപക്വമായ നിലപാടുകളിലൂടെ നമ്മുടെ ജസ്റ്റീസുമാര്‍
ചെയ്യുന്നതെന്നത് ഖേദകരമാണ്. ജനാധിപത്യത്തിന് ഉള്‍ക്കരുത്ത് കൂടുന്നത് ഭരണഘടനാ
സ്ഥാപനങ്ങളെപ്പോലും ക്രിയാത്മകമായി വിമര്‍ശിക്കുവാനും തിരുത്തല്‍ ശക്തിയായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുവാനും
പൊതുജനത്തിന് അവകാശം ലഭിക്കുമ്പോഴാണ്. ഒരു സ്ഥാപനവും ഒരു വ്യക്തിയും ഇവിടെ വിമര്‍ശനത്തിന്
അതീതരായിരിക്കരുതെന്നതാണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ആന്തരികോര്‍ജ്ജത്തിന്
അടിസ്ഥാനമായിരിക്കുന്നത്.അതു മനസ്സിലാക്കി വേണമായിരുന്നു നമ്മുടെ പരമോന്നത
നീതിപീഠം പ്രതികരിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്.മറിച്ചായത് ദൌര്‍ഭാഗ്യകരം തന്നെയാണ്.അതുകൊണ്ടാണ്
പ്രശാന്ത് ഭൂഷണ് , “ഒരു
ഔപചാരിക അടിയന്തരാവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നു പോകാതെ തന്നെ ഇന്ത്യയിലെ ജനാധിപത്യം എങ്ങനെ
തകര്‍ന്നു എന്ന് പരിശോധിക്കാന്‍ ഭാവി ചരിത്രകാരന്മാര് കഴിഞ്ഞ ആറ് വര്‍ഷങ്ങളിലേക്ക്
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ അതില്‍ സുപ്രീം കോടതിയുടെ ഭാഗധേഅവര്‍ പ്രത്യേകം
രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കും. അതിലേറെ സവിശേഷമായി അവസാന നാല് ചീഫ് ജസ്റ്റിസുമാരുടെ
പങ്കുമുണ്ടാകും’
(കടപ്പാട് ) എന്ന്
പറയേണ്ടി വന്നത്. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാത്രം അഭിപ്രായമല്ല , ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന
ജനതയുടെ കൂടി അഭിപ്രായമാകുന്നു.
എന്തായാലും
പ്രശാന്ത് ഭൂഷന്റെ നിലപാട് ലോകത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ ആകര്‍ഷി രിക്കുന്നു. കോടതിയുടെ ഓരോ
നീക്കവും ഇതര ജനസമാന്യങ്ങള്‍ നിരീക്ഷിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഈ
രാജ്യത്ത് ഇപ്പോഴും പേരിനെങ്കിലും ജനാധിപത്യം നിലനി്ല്ക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവരെ
ബോധ്യപ്പെടുത്തേണ്ട ബാധ്യത നമുക്കുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് പ്രശാന്ത് ഭൂഷനെതിരെയുള്ള കേസു
നിരുപാധികം പിന്‍വലിക്കുകയാണ് കോടതി ചെയ്യേണ്ടത്. എന്നാല് കുറ്റക്കാരനാണെന്ന വിധി
വന്നതിനു ശേഷം ഇനി അതിനുള്ള സാധ്യത തുലോം വിരളമാണ്. എന്നാല് അദ്ദേഹം
ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയാണെങ്കില്‍ കോടതി ഭരണഘടനയെത്തന്നെയായിരിക്കും ശിക്ഷിക്കുക.
അത്തരമൊരു സാഹചര്യം ഉണ്ടാകാതെയിരിക്കട്ടെ.
( പ്രശാന്ത് ഭൂഷന്‍ തനിക്ക് കോടതി മാപ്പു പറയാനുള്ള
അവസരം അനുവദിച്ചത് നിരാകരിച്ചുകൊണ്ട് കോടതിയില്‍ നല്കിയ പ്രസ്താവന. അഭിപ്രായ
സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ സുവര്‍ണ രേഖയായി നാളെ വരുന്ന ചരിത്രകാരന്മാര് ഈ
പ്രസ്താവനയെ വിശേഷിപ്പിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും )
“I have gone through the judgment of this
“I am
pained, not because I may be punished, but because I have been grossly misunderstood.
I am shocked that the court holds me guilty of ‘malicious, scurrilous,
calculated attack’ on the institution of administration of justice. I am
dismayed that the court has arrived at this conclusion without providing any
evidence of my motives to launch such an attack.
“I must
confess that I am disappointed that the court did not find it necessary to
serve me with a copy of the complaint on the basis of which the suo motu notice
was issued, nor found it necessary to respond to the specific averments made by
me in my reply affidavit or the many submissions of my counsel.
“I find it
hard to believe that the court finds my tweet ‘has the effect of destabilising
the very foundation of this important pillar of Indian democracy’. I can only
reiterate that these two tweets represented my bona fide beliefs, the
expression of which must be permissible in any democracy.
“Indeed,
public scrutiny is desirable for healthy functioning of the judiciary itself. I
believe that open criticism of any institution is necessary in a democracy, to
safeguard the constitutional order.
“We are
living through that moment in our history when higher principles must trump
routine obligations, when saving the constitutional order must come before
personal and professional niceties, when considerations of the present must not
come in the way of discharging our responsibility towards the future.
“Failing
to speak up would have been a dereliction of duty, especially for an officer of
the court like myself. My tweets were nothing but a small attempt to discharge
what I considered to be my highest duty at this juncture in the history of our
republic. I did not tweet in a fit of absence mindedness.
“It would
be insincere and contemptuous on my part to offer an apology for the tweets
that expressed what was and continues to be my bona fide belief.
“Therefore,
I can only humbly paraphrase what the Father of the Nation Mahatma Gandhi had
said in his trial: I do not ask for mercy. I do not appeal to magnanimity. I am
here, therefore, to cheerfully submit to any penalty that can lawfully be
inflicted upon me for what the court has determined to be an offence, and what
appears to me to be the highest duty of a citizen.”
മനോജ് പട്ടേട്ട് || 20 ആഗസ്ത്
21, 07.30 AM ||
Comments